Bu sözleşme de üç şekilde bilgi paylaşımı yapılmaktadır. Birincisi talep üzerine bilgi değişimi,

ikincisi otomatik bilgi değişim, üçüncüsü ise kendiliğinden bilgi değişimi. Otomatik bilgi

değişiminde amaç ülkeler arası vergi takibidir. Yurtdışında yaşayan T.C. vatandaşının

Türkiye’de bir icraatı var ise aradaki otomatik bilgi paylaşımıdır. Ancak Türkiye sadece gelir

vergisi, kurum vergisi ve katma değer hakkında bilgi vermektedir. Otomatik bilgi

paylaşımının yürürlüğe girmesi için paylaşım yapılacak tüm ülkelerle sözleşme yapılması

gerekmektedir. Türkiye’nin ise sadece Norveç ile sözleşmesi vardır. Diğer ülkelerle yoktur.

Türkiye sadece finans bilgilerini paylaşmaktadır. Yılsonu banka maliye bakanlığına, bakanlık

ise gelir idaresine bildirmektedir. Paylaşım yapan ülkeler aldıkları kararlara göre paylaşım

yaparlar. Bu sözleşme ile alakalı Kişisel verilerin korunması kanunundan bahsedebiliriz.

Kişisel verilerin korunması kanunu hangi bilgilerin paylaşılacağı, hangi bilgilerin anonim

olduğu yer alır. Kişinin rızası olmadan bilgi paylaşılamaz. Eğer paylaşılırsa kişi, kişisel verilen

korunması kuruluna ibraz eder. İbrazı reddedilirse idare mahkemesine başvurabilir.

Yurtdışına bilgi aktarımında ise kişinin rızası alınır. Ancak ülke, uluslararası sözleşmeye imza

atmışsa kişinin rızası alınmaz.